Ja lieve mensen, wij kregen een kindje van ouders waarvan de moeder het niet wilde hebben en in het ziekenhuis afstand deed ca. 3 maanden vóór de geboorte.
Wij hebben samen met de vader het kindje (ons kindje) opgevoed.
Helaas, kreeg zij een tumor in haar hoofdje achter haar oortje.
Met haar 4e jaar (na haar verjaardag, mocht zij thuis vieren!) werd zij geopereerd.
Haar wettelijke vader en ik moesten tekenen, wij hadden 50 % kans dat het wel dan niet goed ging.
Maar door niets te doen, zou zij krankzinnig geworden zijn en hebben wij dus toestemming gegeven.
Na de operatie was zij geheel verlamd en kon alleen haar oogjes bewegen en een beetje haar lipjes.
Nadia lag aan de beademing.
Ik ben met haar ruim 1/2 jaar in 2 ziekenhuizen geweest (dag en nacht).
Helaas is zij in november 1992 op 4 jarige leeftijd overleden.
Wij waren allemaal erg boos en verdrietig en ik riep steeds WAAROM... mocht zij maar 4 jaar worden???
Door onze arts en een prychiater, zeiden wij iets later dan ook...
Wij hebben van God gelukkig 4 jaar heel goed en fijn voor ons meiske mogen zorgen.
Dit gaf ons vrede, ook van binnen!
Nu hebben wij ons sterretje nog als het redelijk weer is en later zien wij elkaar allemaal weer terug en dan echt in blijheid en vrede!
Sorry Kurt, het hoort hier misschien niet thuis in deze topic, maar nu konden wij toch even ons hart luchten en samen met alle Forummers rust krijgen en erg veel gevoelens delen.
Waar een schitterende maanfoto al niet goed voor is.
Bedankt, Jeannette