menu
Tuinadvies
Geef dit een bloemetje 0

Het moeten niet altijd bloemen zijn

Ga naar meest recente reactie

Alain1

Alain1

Eens een foto gemaakt van onze beschenen planeet ...

[afbeelding verwijderd niet-https]
donderdag 27 september 2007 - 20:43
rialle

Rialle

Wauw!! Heb je die zelf gemaakt? Schitterend hoor
Moet je wel een goed camera voor hebben he?

Groetjes Rialle
donderdag 27 september 2007 - 21:20
Alain1

Alain1

Statief en klik ... het staat erop
Ik vond het zelf geslaagd en vandaar dat ik jullie wil laten mee genieten van een "alledaags" ding die eigenlijk weinig aandacht krijgt.
Daar de cactussen zo goed als uitgebloeid zijn en dus voor bekeken dit jaar moet ik me met wat anders bezig houden
donderdag 27 september 2007 - 22:21
corrielat

Corrielat

Tja wat zal ik hier op zeggen, alleen...... ik ben stinkend jaloers.... omdat dit mij na 1000000000 pogingen nooit gelukt is, ik zeg met pijn in mijn hart proficiat met dit geslaagd project
donderdag 27 september 2007 - 22:26
minouke

Minouke

Lijkt me geen zomers planeetje ..... dan blijf ik liever hier


Echt een prachtige foto !!! vooral met die 'kraters,putten of zoiets' hoedje af
vrijdag 28 september 2007 - 07:59
Alain1

Alain1

idi die kraters zij inslagen van meteoren-meteorieten ... destijds. Waarvan wij op ons aarbolleke gespaard blijven door de dampkring ...
vrijdag 28 september 2007 - 19:25
ulanka

Ulanka

prachtige foto van ons "Janneken" ginder boven !

groetjes
Ulanka
maandag 1 oktober 2007 - 14:14
lisa

Lisa

alain, wat een pracht van een foto dit is je heel goed gelukt

lieve groetjes lisa
dinsdag 2 oktober 2007 - 20:27
Alain1

Alain1

Hoi, Lisa!
Alles OK?
Het is niet de foto dat mooi is maar de maan ...
Ik kijk tegenwoordig veel richting sterren, maan, ... het oneindge ... om misschien ooit eens een teken van mijn Arne via deze kanalen te kunnen ontvangen ...

Groetjes, Alain
dinsdag 2 oktober 2007 - 20:40
lisa

Lisa

Hoi, Alain,
alles is oke bij mij ,ja het is ook zo de maan is heel mooi,
het is voor mij de erste keer dat ik jou foto met arne zie het doet mij nog altijd iets moet ik je zeggen,
ik weet dat er meer is op de wereld

lieve groetjes lisa
dinsdag 2 oktober 2007 - 21:12
Alain1

Alain1


... het doet mij nog altijd iets moet ik je zeggen,
ik weet dat er meer is op de wereld


Ik hoop dat ook ...
dinsdag 2 oktober 2007 - 21:21
Victor44

Victor44

Even een verbetering Lisa niet" in deze wereld",maar" na deze wereld".Je bedoelt het wel goed hoor!
En Aain,je bent niet alleen hoor,want ik tuur soms ook naar boven,ik denk dat iedereen dat wel doet die geliefden verloren heeft, en er tegen praten kan ook helpen vind ik.
Grtjs Mia
dinsdag 2 oktober 2007 - 21:32
an

An

wat een onzettend mooi foto dat je die zo dicht bij kan nemen ,wordt toch wel een beetje jaloers op die goeie foto toesstellen
zo mooi dicht bij allemaal maar dit is echt ,echt heel mooi
echt heel gaaf zo dicht bij en dan met je eigen toesstel.
moet je trots op zijn

en de maan lijkt wel een steen met plekjes er in,niet te geloven soms lijkt hij wel een gezicht te hebben van veraf.zoals ik hem zie en de kinderen

gr an
woensdag 3 oktober 2007 - 09:43
Adrienne

Adrienne

Wauw Alain knappe foto, da's een goeie voor de boekjes man.
Zo duidelijk.

En wat de foto betreft van jou en Arne toppie.
Zo zien we regelmatig ook Arne weer terug.
Oh en als je nog andere leuke hebt .....
Zet er of en toe gerust eens een ander avatorke op.
Behalve als ze natuurlijk te persoonlijke zijn hé,
die mag je voor jou en Hilde houden.
woensdag 3 oktober 2007 - 11:53
an

An

hoi adrienne
wat betekend avatorke?
is dat een avatar als ik het goed schrijf
gr an
woensdag 3 oktober 2007 - 11:57
Bowie

Bowie

Avatorke is hetzelfde als een avatar, maar weer een dialektvorm.

Wij zeggen heel dikwijls bij verkleinvorm: 'ke(n)' achter een woord, bv manneke ipv mannetje, een bloemeken ipv een bloemetje of bloempje, enz...

woensdag 3 oktober 2007 - 12:08
an

An

dan had ik het goed begrepen
dank je tania
gr an
woensdag 3 oktober 2007 - 19:44
Alain1

Alain1

Als je uitkijkt naar een volgende foto zal je ff moetten wachten. Heb nu het eerste kwartier genomen. De volle maan is ook reeds verdwenen en voor het laatste kwartier zal het beter weer moeten zijn.
Of wat denk je van een foto van nieuwe maan? (= zwart beeld) ... of eens een foto van het "zandmannetje". Jullie wel bekend denk ik?
woensdag 3 oktober 2007 - 22:56
Adrienne

Adrienne

Jawel Alain, ik ken het zandmanneke.
Wel een probleem, hij laat het hier nogal eens afweten.
donderdag 4 oktober 2007 - 11:52
Jeannette1

Jeannette1

Hai Alain, hoe bedoel je jaloers???

Al zou ik willen, kan ik geen foto's meer nemen mijn camera is kaduuk en de firma over de kop!!
Het was een Konica-Minolta, als beste vorig jaar uit de bus gekomen (voor mijn handen) en nu NIETS meer!

Maar ik kan gelukkig heeeeeeeeeeel erg genieten van jouw schitterende foto!!! COMPLIMENT!!!

Wat staat de maan er mooi bij!

Je had dan ook wel geluk wat het weer betreft!

En nog iets Alain, als je weer naar boven kijkt, zie je zeker wel die ster vonkelen aan het firmament!

Ik weet zeker, dat het sterretje van ons kleine meiske er ook dichtbij staat.

Ons heeft het erg veel rust gegeven en hoop, dat jullie ook veel rust toe zal komen.

Groetjes, Jeannette
donderdag 4 oktober 2007 - 20:40
corrielat

Corrielat

Jeanette,

Staat er van jullie ook een sterretje te stralen? misschien staat het naast die van mij, alleen die van mij was nog zo klein, ik hoop dat ze dicht bij elkaar staan, en over ons kwebbelen, want geloof maar dat ze ons in de gaten houden daarboven,
donderdag 4 oktober 2007 - 22:52
corrielat

Corrielat

CITAAT:
">#666666;'>

... het doet mij nog altijd iets moet ik je zeggen,
ik weet dat er meer is op de wereld


Ik hoop dat ook ...


Ik weet het zeker.... hoe kunnen we ons staande houden als van boven niets is dat ons stuurt,
en....samen staan we sterk, ook al hebben we elkaar nog nooit ontmoet
donderdag 4 oktober 2007 - 22:55
Alain1

Tekst aangepast

Alain1

Ja, bij mij staat daar ook iedere dag een sterretje te schijnen, te fonkelen ...
En toch is er iets ... na onze "aardse" leven ...
donderdag 4 oktober 2007 - 23:07
corrielat

Corrielat

Toch iets in deze jachtige ..(ikke ikke ikke tijdperk )echt iets om over na te denken, maar moet er eerst iets vreselijks gebeuren??? daar denk ik vaak aan, maar dat is voor iemand die alles meezit moeilijk uit te leggen, niet??
Ik hoop dat iedereen beseft dat alles niet vanzelfsprekend is,
Vandaar misschien mijn onderschrift,
donderdag 4 oktober 2007 - 23:34
Alain1

Alain1

Het is inderdaad zo, wat je daar schrijft, Corrielat.
Eerst moet er iets ergs, iets heel ergs gebeuren voor je er bij stil staat.
Iedeen vindt het erg een kind verliezen en staat daar eventjes bij stil tot het "lot" zich voor doet in eigen gezin...
donderdag 4 oktober 2007 - 23:48
corrielat

Corrielat

zwaar he, het ergste wat een ouder of grootouder kan gebeuren,
Wat stellen aardse (vervangbare ) dingen nog voor, geen ene moer.
door niemand te bevatten.
donderdag 4 oktober 2007 - 23:54
Alain1

Alain1

Sinds de dood van onze zoon ben ik totaal veranderd qua houding, denken, werken, hobby, ... en ik denk dat mensen die ook een kind hebben verloren mij gelijk zullen geven.

Vooreerst ben ik minder gaan werken ... heb geen verdere familie ... dus waarom ?????
Ik zeg tegenwoordig volledig mijn gedacht (oa. werk)... waarom zagen over prullen? Er zijn andere dingen in het leven die erger zijn dan wat gekibbel...
Wil ik iets, dan koop ik het(natuurlijk in de mate van het mogelijke). Vroeger was dat anders want dan dacht ik aan mijn zoon en ging wat op zijn spaarboekje of een speelgoedje...
Het gezaag, jachtig gedoe, oneerlijkheid, jaloersheid, ... daar lach ik nu mee ...waar is een mens eigenlijk mee bezig????
Dat zijn maar enkele voorbeelden die nu in me opkwamen ...

We moeten genieten van de alledaagse dingen in het leven, plezier maken, ... het "noodlot" is soms dichter bij ons dan we er bewust van zijn. Ik ga hier geen priester of profeet spelen hoor maar ik geniet van iedere seconde in het leven .... vroeger ook maar nu nog meer.

Eigenlijk ben ik aan het afdwalen want we zitten hier op een tuinforum en we waren bezig over "de maan" ...
vrijdag 5 oktober 2007 - 00:18
corrielat

Corrielat

Wat die maan van jou teweeg brengt he,
heel veel geluk aan jou en je vrouw toegewenst, meer kan ik niet voor jullie betekenen,
xxxxsjes voor het slapen gaan,
vrijdag 5 oktober 2007 - 00:24
lisa

Lisa

alain ,je spreekt echt uit mijn hart ,ik denk er precies zo over,

groetjes lisa
vrijdag 5 oktober 2007 - 11:00
Jeannette1

Jeannette1

Ja lieve mensen, wij kregen een kindje van ouders waarvan de moeder het niet wilde hebben en in het ziekenhuis afstand deed ca. 3 maanden vóór de geboorte.

Wij hebben samen met de vader het kindje (ons kindje) opgevoed.

Helaas, kreeg zij een tumor in haar hoofdje achter haar oortje.

Met haar 4e jaar (na haar verjaardag, mocht zij thuis vieren!) werd zij geopereerd.

Haar wettelijke vader en ik moesten tekenen, wij hadden 50 % kans dat het wel dan niet goed ging.

Maar door niets te doen, zou zij krankzinnig geworden zijn en hebben wij dus toestemming gegeven.

Na de operatie was zij geheel verlamd en kon alleen haar oogjes bewegen en een beetje haar lipjes.

Nadia lag aan de beademing.

Ik ben met haar ruim 1/2 jaar in 2 ziekenhuizen geweest (dag en nacht).

Helaas is zij in november 1992 op 4 jarige leeftijd overleden.

Wij waren allemaal erg boos en verdrietig en ik riep steeds WAAROM... mocht zij maar 4 jaar worden???

Door onze arts en een prychiater, zeiden wij iets later dan ook...

Wij hebben van God gelukkig 4 jaar heel goed en fijn voor ons meiske mogen zorgen.

Dit gaf ons vrede, ook van binnen!

Nu hebben wij ons sterretje nog als het redelijk weer is en later zien wij elkaar allemaal weer terug en dan echt in blijheid en vrede!

Sorry Kurt, het hoort hier misschien niet thuis in deze topic, maar nu konden wij toch even ons hart luchten en samen met alle Forummers rust krijgen en erg veel gevoelens delen.

Waar een schitterende maanfoto al niet goed voor is.

Bedankt, Jeannette

vrijdag 5 oktober 2007 - 14:38
Adrienne

Adrienne

Beste Jeanette,

Waarom sorry.
Onze Kurt heeft een tuinforum, met heel veel vrienden.
Vrienden delen vreugde en verdriet dus .....
waarom zou je niet over je Nadia mogen schrijven ?

Al de mensen die van ons zijn heen gegaan,
missen we, en we blijven er van houden.
Het moet geen allerheiligen zijn om aan ze terug te denken.
Da zou pas erg zijn.
vrijdag 5 oktober 2007 - 20:58
Alain1

Alain1

Het hoeft zeker geen Allerheiligen te zijn om ze te hedenken.

Dagelijks ga ik naar het graf, al is het maar 5 minuten ... het is het enige wat we nog hebben.
En dan kom ik nog eens in conflct met de politiek hier in de gemeente ... Die onwetende kakkerlakken gaan de openingsuren veranderen : open van 8 tot 16.30! Dus dat wil zeggen dat ik de ganse week niet meer naar het graf kan gaan van mijn zoon!!!! Ik werk van 7 tot 17uur dus ...Kerkhof dicht ... dat nemen ze dan nog eens af van me.
En natuurlijk laat ik me niet doen en schakel een andere politieke strekking in om toch maar het Kerkhof een uurtje langer open te houden! Waar zijn ze verdomme mee bezig, ze moesten het zelf maar eens voor hebben.
Mijn 2de actie is een petitie!
Mijn derde actie zijn de kranten + regionale zender.
Mijn 4de actie is over de muur klimmen en me laten oppakken ... dan haal ik zeker de krant!

Het lijkt misschien belachelijk wat ik hier allemaal schrijf maar ik wil bij mijn zoon zijn en daarmee basta.

Dus ik denk dat je er nog zult van horen.
En hopelijk lezen die kakkerlakken mijn tekst.

Met onderstaande link kan je eens lezen dat ik het wel degelijk meen! Enkel een beetje naar beneden scrollen onder de rubriek KERKHOFBLOMMEN.
http://senteextra.skynetblogs.be/category/1059630/1/ACTUALITEIT

En Janette, proficiat dat je de moed had om uw verlies neer te pennen, hoe erg het ook was en is!!! Ik kan me voorstellen hoe je je voelde als je dit aan het intypen was.
vrijdag 5 oktober 2007 - 22:21
Jeannette1

Jeannette1

Hai Alain, dank je wel voor je woorden!!!

Was inderdaad vandaag weer even uit mijn doen, maar als ik dan weer lees wat jij meemaakt, zou ik zo in mijn rolstoel naar België komen om ze daar even de waarheid over de gevoelens van MENSEN te vertellen en te leren.

Mocht jij er toestemming voor geven, wil ik best een stukje erover op mijn website schrijven!!!

De website is geheel van mijzelf en ik mag er in schrijven wat ik wil.

Ons kindje ligt in Marokko, dus wij bidden alleen en houden haar met foto's etc. in onze harten.

Toen Nadia op sterven lag, hoorde mijn vader ook dat het zo zijn laatste uurtje kon zijn en VERBOOD iedereen om ons te waarschuwen.

Die kleine meid gaat voor had mijn vader gezegd, daar zijn wij hem nog steeds dankbaar voor want die dagen waren echt heel moeilijk.

1 Week later mocht ik mijn vader bijstaan in zijn laatste uren, wij kregen zelfs de kracht van mijn vader om zo goed mogelijk door te gaan met ons leven.

Zo sterk kan dus nog iemand op zijn sterfbed zijn!

Wij hebben ook van mijn vader geleerd, houd iedereen die je hebt moeten afstaan aan God in ere.

Later zien wij elkaar zeker weer terug en houd van iedereen, ook van mij de allermooiste herinneringen bij je, op deze manier is dit korte afscheid beter te verwerken.

Ik kan iedereen zeggen, dat zijn laatste woorden ons gesterkt hebben en wij tot op heden er nu heel goed mee kunnen leven, de herinneringen blijft levendig!!!

Vanaf deze plaats wens ik dan ook iedereen sterkte en kracht om op tijd aan onze ontvallenen te denken.

Onze Lieve Heer heeft er zeker een bedoeling mee gehad zei mijn vader vaak, dat maakt een mens nu eenmaal sterker.

Groetjes, Jeannette
zaterdag 6 oktober 2007 - 20:03
Jeannette1

Jeannette1

Lieve Adrienne, wij denken en praten heel vaak over Nadia, iets wat inderdaad in het begin heel erg moeilijk was.

Nu kunnen wij met liefde over haar praten en halen ook vaak de fijne en mooie, gezellige periodes aan, die wij met haar mochten beleven!

Nogmaals dank voor je lieve woorden, ik heb nu zeker wel gezien, dat wij op dit Forum allen fijn met elkaar over ALLES kunnen en mogen praten.

Op deze manier sterken wij elkaar alleen nog maar toch.

Groetjes, Jeannette

p.s. kom nu niet eerder dan morgen weer op het Forum, moet echt weer rusten!
zaterdag 6 oktober 2007 - 20:09
kerstkind

Kerstkind

Hoi lieve allemaal,

Na het lezen van jullie berichten gisterenavond, kreeg ik een brok in mijn keel en heb menig traantje gelaten. Hoe verdrietig allemaal.

Heb de hele nacht liggen woelen, niks als onrust in mijn lijf. Tevens maakte onmacht en woede zich van mij meester.
Mensenkinderen die er niet voor kiezen om ziek te worden en moeten vechten voor hun leven!!
Hoe oneerlijk kan het gaan.....

Dan zijn er anderen die hun leven vergooien, zoals mijn zoon bevoorbeeld, die al 10 jaar drugverslaafd is.
Hij was volwassen, sterk en gezond en toen sloeg het noodlot toe. Begin dit jaar hebben we afstand van hem genomen, na 2 opnames in de ontwenningskliniek en jaren van onmacht, stress, slapeloze nachten, bijna overspannen, hoeft het niet meer voor ons.

De pijn en de zorgen zullen we altijd met ons meedragen. Maar het is zijn leven en zijn keuze om zo te leven. Als je dit LEVEN kunt noemen. Wij zijn het er in ieder geval niet mee eens!! Maar wij staan met de rug tegen de muur. Wij staan machteloos......

Soms, ja soms denk ik wel eens, wanneer heeft zijn arme ziel rust.

groetjes José
zondag 7 oktober 2007 - 10:08
corrielat

Tekst aangepast

Corrielat

Na het lezen van al deze berichtjes waar je kan merken dat het leven soms moeilijk kan zijn, wil ik graag mijn gedichtje plaatsen wat ik al eens eerder geplaatst heb,
Misschien een klein steuntje in de rug, en met de bedoeling om iedereen te laten weten dat je ondanks alle pijn toch moet proberen om door te gaan met het leven, hoe moeilijk en zwaar het ook kan zijn.


lieve zon ik wil je danken
voor de warmte van vandaag
zou je morgen weer willen schijnen
of is het veel wat ik nu vraag?
alle mensen zijn dan vrolijk
iedereen is blij en lacht
zelfs de vogels en de bloemen
voelen de warmte die je bracht

Regenbui ik wil je danken
jij hebt goed je best gedaan
ga maar rusten een paar weken
blijf een tijdje hier vandaan
ik wil niet ondankbaar wezen
maar de sloot staat al zo hoog
ga maar even met vakantie
want ze staan nog lang niet droog

Lieve maan ik wil je vragen
waak jij over mij deez, nacht
jij staat daar boven fijn te stralen
ik voel jij staat daar weer op wacht
laat mij nu rusten liefst in vrede
de dag maakt mij zo blij maar moe
kus de sterren die daar twinkelen
dan doe ik nu mijn ogen toe

breng mij weer een nieuwe morgen
zonder zorgen of verdriet
laat me blij zijn met het leven
nee, echt veel meer dat vraag ik niet
laat me dan ook weer dankbaar wezen
en geef mij weer nieuwe kracht
zodat ik vandaag en alle dagen
voor ieder mag zijn wat men verwacht

zondag 7 oktober 2007 - 10:19
Alain1

Alain1

@ Jose :
Ik kan u volledig volgen met wat u schrijft ... In onze vriendenkring maken we juist hetzelfde mee.
Die moeder staat er alleen voor en haar zoon snapt gewoonweg niet waarmee hij bezig is. Ook die vrouw heeft tegen haar zin moeten afstand nemen van haar "begrijploze zoon" ... Indien ze dat niet deed ging zij volledig ten onder (materieel, psychisch en fysisch).
Situaties waaraan ouders weerloos staan zijn dat en zichzelf moeten beschermen tegen onmacht van ... jawel ... hun "lief" kind.
Ik wens je sterkte en moed om deze situatie te overwinnen ... alhoewel je deze woorden al veel hebt gehoord en deze woorden u waarschijnlijk nog heel weinig treffen.
Toch meen ik het!

Alain
dinsdag 9 oktober 2007 - 19:36
kerstkind

Kerstkind

Alain,

ik voel dat wij elkaar begrijpen.
Bedankt!!
Gelukkig staan wij er niet alleen voor. Hebben vrienden en familie
die ons steunen en kan altijd een beroep doen op professionele hulp.
Van tijd tot tijd wel nodig....

Van mijn kant voor jou een steuntje in de rug met dat belachelijke plan
van het gemeentebestuur en zijn openingstijden van het kerkhof.
Te gek voor woorden...

groetjes José
dinsdag 9 oktober 2007 - 21:12

Voeg een reactie toe

Log in of registreer om dit onderdeel te gebruiken
Terug naar boven icoon