Latijnse naam | Papaver cambricum 'Aurantiaca' |
Plantennaam | Schijnpapaver |
Familie | Papaveraceae (Papaverfamilie) |
Soort gewas | Vaste planten |
Groeihoogte max. | 30 - 40 cm |
Bloeikleur | Oranje |
Bloeimaand | September, Augustus, Juli, Juni |
Bladkleur | Blauwgroen |
Wintergroen | Bladverliezend |
Winterhardheid | Goed winterhard |
Standplaats | Zon, Halfschaduw |
Habitat | Vochtige bodem |
PH bodem | Zuurminnend, Neutraal |
Speciale kenmerken | Rotsplanten, Bijen aantrekken |
Papaver cambricum 'Aurantiaca' die in de oudere flora Meconopsis cambrica (L.) Vig. genoemd werd, komt oorspronkelijk uit West-Europa, groeit vooral in Ierland en Wales aan de Atlantische kust en zelfs in de Pyreneeën.
Heeft licht blauwgroene veervormige of gelobde bladeren en ondiepe komvormige feloranje bloemen.
De bloemen gaan niet zo lang mee, maar vernieuwen zichzelf voortdurend, ze zaaien zich spontaan uit.
Na de bloei volgen de vruchten, een gladde zaaddoos met ontelbare zwarte zaadjes.
Verlangt een matig voedzame, goed doorlaatbare vochtige grond maar past zich aan bijna alle grondsoorten als ze maar niet te droog staan.
Winterhard tot -20°C.
Verwijder uitgebloeide bloemen om nieuwe bloei te stimuleren.
Opletten voor slakken