Ondoorzichtbare afsluiting

ik heb ook veel taxus geplant en je moet eens hierboven op "zoeken" kijken en taxus dan intikken, bij sommigen groeit hij 35 cm /jaar bij mij doet die daar jaren over.
De grond speelt daarin een rol denk ik , hier is het zure leemgrond voor alles optimaal behalve voor taxus en lavendel.

Maar als die bij u nu al niet kapot gaat is er misschien hoop dat ze bij u ook vlugger zullen zijn, want hier hebben ze in het begin allemaal moeite om aan te slagen omdat de grond tamelijk nat is, het eerste jaar gaan er gemidd. 30% kapot terwijl volgens de verkoper 10% een normaal gemidd. is


En afgemaaid gras aan de voeten van de taxus zou ik dus niet doen als de grond nat is


Als afscherming zou ik matten zetten of een houten afsluiting, persoonlijk vind ik dat mooier dan die plastieken groene zeilen of matten ofwel een tweede afsluiting met gaas en daar klimop laten opklimmen op 2 /3 jaar heb je een dichte haag

En dan kunt je ofwel de taxus laten groeien en nadien de klimop wegdoen ofwel de taxus als lagere haag voor de klimophaag houden dat is erg mooi 2 hagen van verschillende hoogtes, en wel een ruimte houden tussen de 2

ja, ik ga ook regelmatig rond om het onkruid uit te trekken bij de nieuwe hagen , maar als de haag dikker en voller zal zijn , zal er geen onkruid meer groeien

Dat moet ik toch tegenspreken, hoor. Voor ik een grondige herinrichting van mijn tuin doorgevoerd had, stond er een ongesnoeide maar in boomvorm gedwongen taxus baccata van waarschijnlijk meer dan 40 jaar, stamdoorsnede rond de 35 cm, kroon meer dan 5 meter in doorsnee en in het totaal 10 meter hoog, en een restant van een vroegere haag die voor de hervorming een goede 4 meter hoog was. Daaronder gooide ik jarenlang allerhande snoeisel, dat ik gewoon wat plattrapte. De buur was blij dat hij zijn ligustersnoeisel bij mij kwijt kon, in plaats van het containerpark te moeten bezoeken na iedere snoeibeurt.

Het vormde een aangenaam verende bekleding, waar ik af en toe wat onkruid tussen vond, dat het vernoemen niet waard was. De taxus groeide (en groeit alweer à rato van ongeveer zestig centimeter per lente-zomer). Gewoon een jaartje geduld hebben, de planten aan de groei krijgen, en een fikse snoeischaar zijn alles wat je nodig hebt.

Die grondbedekking, dus ook gemaaid gras, weliswaar bovenop het snoeisel gegooid, is voedsel dat alle plantenvoeding die te koop wordt aangeboden overtreft. Maar inderdaad, een jaartje geduld, dat is nodig.

Terloops, de restanten van die grondbedekking hebben een centimeterdikke laag zwarte aarde gevormd, die nu voor een stukje de basis vormt van een hoekje bloementuin. Zuur weliswaar, maar daar helpt dan weer wat zeewierkalk aan.

Groetjes, Danny

Eh, ben ik wat streng geweest in mijn toon, Bert? Dat was dan zo niet bedoeld hoor. Ik wilde er alleen maar op wijzen dat onder hagen bij uitstek de plaats is om grondbedekking door eigen snoeimateriaal toe te passen, inplaats er blote grond onder te laten. Voordelen: veel minder bewerkelijk, permanente voedingsbasis, uitstekende plaats voor grasmaaisel, mooier (hetgeen uiterst subjectief is natuurlijk).

Overigens heb ik de maten van mijn geliefde taxusboom onderschat: zijn kroon had een straal van 5 meter, geen doorsnede. En de wortels helaas kwamen ook zover. Dus ben ik streng geweest, en heb een rotkarwei gehad om dat allemaal opnieuw te bewerken, want in de bijna 30 jaar dat we hier wonen is dat maar één enkele keer omgespit geweest. De arme taxus (die ik regelmatig streel, omhels en waar ik tegen praat als alleen de hond en de katten het zien) staat nu kaalgeplukt, maar heeft nog steeds geen last van kevers, ziekten welke dan ook of emelten. En elk jaar levert hij een pracht aan bessen die door lijsters en merels druk geconsumeerd worden. Een bijkomende goede raad dus: laat één taxus groeien, en je hebt een boel vogels die er genot van hebben.

Groetjes, Danny