Siergras in de kijker, het Lampenpoetsersgras

Donkere aren, rode aren, grijze aren...overal komen ze nu te voorschijn. Vele Pennisetum – soorten sieren onze tuinen in het najaar. Ze schitteren in de zon, golven in de wind en lijken te genieten van een malse regenbui. Met zijn subtropische achtergrond – Afrika – zijn niet alle soorten even hard gediend met lange periodes van vorst. Enkele soorten kunnen we zelf als éénjarig gaan beschouwen in ons tegenwoordig nogal wisselvallig klimaat.

Het is dus opletten geblazen als soorten zoals Pennisetum setaceum 'Rubrum', een prachtige donkerbladige cultivar, op ene prachtige display tegen een hoge prijs wordt aangeboden in de vele tuincentra. Je kan deze prachtige soort als niet – winterhard beschouwen en dus beter in potten plaatsen zodat je de planten 's winters kan overhouden. Andere soorten die echt als éénjarigen moeten worden beschouwd maar zeker de moeite waard zijn in de tuin zijn P. glaucum 'Purple Majesty' met zijn dieppaarse brede bladeren en de Pennisetum villosum met zijn decoratieve wollige roomwitte bloeipluimen.

Beschermhoes extreme planten - Ø 200 x 300 cm

^€79⁹⁹

Bekijk in onze webshop

Vorsthoes voor planten - 200 x 240 cm

^€42⁹⁹

Bekijk in onze webshop

Op naar de soorten die het wel goed doen in onze winters en dus het jaar rond in de tuin kunnen blijven. Pennisetum alopecuroides is de meest courante soort in ons klimaat, dit siergras verdraagt onze winters al kunnen de steeds zeldzamer wordende lange periodes van vorst roet in het eten gooien. De P. alopecuroides kent intussen tal van variëteiten in verschillende hoogtes en bloeikleuren waarvan de compacte 'Hameln', een vroege bloeier met grijsbruine aren, met stip op nummer één blijft. Ook 'Cassian' is een betrouwbare soort waarvan de bloeiaar een stuk donkerder is. De 'Little Bunny' is de steeds zeldzamer wordende dwergvorm en matig tot niet winterhard. Met 'Gelbstiel' en 'Woodside' heeft deze soort ook met respectievelijk gele en rode bloeiaren. Pennisetum alopecuroides kent dus vele cultivars en er is voor ieder wat wils, de meeste variëteiten komen goed door de winter en houden van een zonnige standplaats en een goed doorlatende humusrijke bodem.

Wat het overleven van de winter betreft is het uitermate belangrijk dat het blad van de grassen de plant gedurende de winter beschermt. We knippen de grassen ten vroegste eind februari tot mooie bolle 'egeltjes' die in het voorjaar al snel tot groene pollen transformeren. Het verdorde gras beschermt de plant en is bovendien een aantrekkelijk decoratief gegeven voor een overgroot deel van de winter. Dit vooral als de eerste stralen van de winterzon de berijpte aren langzaam maar zeker ontdooien.

Naast de P. alopecuroides is ook de Pennisetum orientale het vermelden waard. Bij deze soort zijn zowel baderen als bloeiaren een stuk smaller en dus gracieuzer. De soort bloeit zeer vroeg en lang van juni tot diep in het najaar. De bloeiaren zijn relatief transparant en soms roze zoals bij de prachtige 'Karley Rose'. Plant deze wel beschut en gun deze cultivar wat extra winterbescherming!

Na het schrijven van dit artikel denk ik zelf al opnieuw aan een Pennisetum border in de tuin nadat de vorige nogal verloren is gegaan onder een gigantische vlinderstruik die zichzelf in mijn tuin uitnodigde en jaarlijks zo'n 3 meter hoog en breed wordt... Zo'n pionier vol vlinders, bijen, hommels en zweefvliegen zaag je uiteraard niet zomaar weg... Maar een nieuwe border komt eraan.

Een voorjaarswerkje zodat ik me deze winter geen zorgen hoef te maken of de jonge planten al dan niet door de winter zullen komen. De nieuwe border kan wel al worden voorbereid maar planten van siergrassen doen we dus in het voorjaar!